Η ειρήνη είναι πάντα εφικτή..?

Είναι πάντοτε εφικτή η ειρήνη;

?????? 

Η πιο τραγική βία σήμερα είναι η κατάχρηση του όρου «ειρήνη» .

Με αφορμή το μάθημα για τον προφήτη Μιχαία ,τον προφήτη της ειρήνης ,που έζησε τον 8 ο α.ι. π.χ.

α ) διαβάσαμε το απόσπασμα που ακολουθεί του Αναστάσιου Γιαννουλάτου

β) παρουσιάσαμε ένα μικρό αφιέρωμα στο έργο του Μιχαία και στην ειρήνη

γ) ακούσαμε ΄΄ το τραγούδι της ελπίδας ΄΄ σε στίχους της Νανάς Νικολάου και μουσική του Νότη Μαυρουδή.

Α)

1. 1.Για να γίνει δυνατό ,το εκ πρώτης όψεως αδύνατο, η επικράτηση δηλαδή της παγκόσμιας ειρήνης, κεντρικό ρόλο έχουν και οι θρησκευτικές κοινότητες. Ο αληθινός σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας κάθε ανθρώπινου προσώπου και της αξιοπρέπειάς του παραμένει το στέρεο θεμέλιο για ειρηνική συνύπαρξη. Υπάρχουν σπουδαία στοιχεία και ειρηνοφόρες εμπνεύσεις στα κοιτάσματα της διδασκαλίας των μεγάλων θρησκειών, τα οποία οφείλουν να εντοπισθούν με προσοχή, να χρησιμοποιηθούν και να αποβούν παραγωγικά για μία παγκόσμια ειρήνη.
2. 2.Η αναζήτηση της ειρήνης προϋποθέτει σταθερή υπεράσπιση και ενδυνάμωση της δικαιοσύνης.

Ένας άδικος κόσμος δεν μπορεί να είναι ειρηνικός.

Σήμερα, ειρήνη και δικαιοσύνη έχουν προσλάβει ένα ακόμη συνώνυμο: ανάπτυξη.

Η φτώχεια παραμένει ο χειρότερος τύπος βίας. Όταν οι άνθρωποι, κοντά μας ή μακριά μας, στερούνται των στοιχειωδώς αναγκαίων για την επιβίωσή τους, δεν είναι παράξενο να στραφούν προς άλλες κατευθύνσεις

και να υιοθετήσουν άλλες ακραίες θρησκευτικές αντιλήψεις για τη επίτευξη μιας δίκαιης κοινωνίας και τη νοηματοδότηση της ζωής και του θανάτου.

Πιο συγκεκριμένα, σχετικά με το πρόβλημα της τρομοκρατίας που δεσπόζει τα τελευταία χρόνια, θεωρούμε ότι οι δυτικές κοινωνίες, που διαθέτουν οικονομική, επιστημονική και στρατιωτική δύναμη, οφείλουν να προχωρήσουν σε μια δημιουργική αυτοκριτική. Να δουν καθαρότερα την ευθύνη και το χρέος τους στις νέες παγκόσμιες διαστάσεις. Η ειρήνη και η ασφάλεια, για την οποίαν όλοι μιλούμε, θα εξασφαλισθούν με τη φροντίδα για κοινωνική δικαιοσύνη και την ανάπτυξη των πτωχότερων κοινωνιών του πλανήτη. Θα είναι τραγικό, πνευματικά και πολιτικά, λόγω αμελείας ή υπεροψίας, να αφήσουμε να εξελιχθεί ένα νέο, πολύμορφο προλεταριάτο, το οποίο θα επαναστατεί βίαια, καταχρώμενο την πνευματική "ατομική ενέργεια" μιας συγκεκριμένης θρησκευτικής παραδόσεως.

1. 3.Κάτι που συχνά λησμονείται, -ενώ συνιστά τον πυρήνα της ειρήνης- και η θρησκευτική συνείδηση οφείλει να το επισημαίνει, είναι ότι η ειρήνη αρχίζει από μέσα μας, από το βάθος της υπάρξεώς μας

Συνδέεται με την ταπείνωση, τη συγγνώμη, την ελευθερία από το μίσος από την πικρία, τη ζήλεια. Ανθεί με τη διαρκή κοινωνία με τον Θεό της ειρήνης. Ιδιαίτερα το χριστιανικό νόημα της εσωτερικής ειρήνης είναι βαθύτερο και ευρύτερο από την απάθεια των Στωϊκών. Δεν περιορίζεται στην αδιαφορία για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Διαφυλάσσοντας την εσωτερική μας ειρήνη θα είμαστε ικανοί να ζούμε με τους άλλους.

1. 4.Σε τελευταία ανάλυση, το αντίθετο της ειρήνης δεν είναι ο πόλεμος

αλλά ο εγωκεντρισμός :ο ατομικός, ο συλλογικός, ο εθνικός, ο φυλετικός. Αυτός επιστρατεύει τις ποικίλες μορφές βίας, που δολοφονούν με διαφόρους τρόπους την ειρήνη. Αυτός είναι ο εμπνευστής και τροφοδότης των μεγάλων ή μικρότερων συγκρούσεων, αυτός τις πυρπολεί με μίση διαρκείας.

Το αντίδοτο στον εγωισμό δεν αποτελούν οι γενικόλογες ηθικές συμβουλές και παροτρύνσεις. Ούτε οι νομικές διατυπώσεις και οι μηχανισμοί καταστολής. Αλλά η ενδυνάμωση της αγάπης. Μιας πολυδιάστατης αγάπης, έμπρακτης, ανιδιοτελούς, που δεν περιορίζεται από σύνορα, προκαταλήψεις και κάθε είδους διακρίσεις. Εδώ βρίσκεται η τεράστια δυνατότητα και συμβολή μιας υγιούς θρησκευτικής συνειδήσεως. Αυτή, ακόμα και σε συνθήκες μακροχρονίων συγκρούσεων, χαρίζει τη δύναμη της συγχωρητικότητος και της συμφιλιώσεως.

Η δύναμη της αγάπης τελικά νικά την αγάπη για δύναμη, η οποία καταστρέφει την ειρήνη.

Β) Ο Μιχαίας

αναφέρεται στη μελλοντική σωτηρία του κόσμου όταν έρθει ο Χριστός τον οποίο αποκαλεί ΄΄άρχοντα της ειρήνης΄΄.

Όταν η προφητεία επαληθεύεται οι άγγελοι υποδέχονται το Χριστό ψάλλοντας το

΄΄Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία΄΄.

Κάθε χρόνο λοιπόν τα Χριστούγεννα ανταλλάσσουμε ευχές για ειρήνη. Φαίνεται πια καθαρά πως ο άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει και να δημιουργήσει χωρίς αυτήν.

Γι αυτό στους ναούς μας όταν τελείται η Θεία Λειτουργία τα πρώτα αιτήματα προς το Θεό είναι για την ειρήνη

΄΄Υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου΄΄

Η ειρήνη είναι όμως κάτι μονοδιάστατο;

Ειρήνη έχουμε μόνο όταν απουσιάζει ο πόλεμος ;

Στο πόλεμο βέβαια τα πράγματα είναι τραγικά και δε χρειάζεται να αναφέρουμε παρά μόνο τα λόγια του Ηρόδοτου που λέει:

΄΄Σε καιρό ειρήνης τα παιδιά θάβουν τους γονείς, σε καιρό πολέμου όμως οι γονείς θάβουν τα παιδιά τους΄΄.

Ο πόλεμος όμως δε γίνεται με τα τουφέκια μόνο.

Γιατί ο μεγαλύτερος εχθρός της ειρήνης τελικά δεν είναι ο πόλεμος αλλά ο εγωισμός :

ο προσωπικός, ο οικογενειακός κοινοτικός ,ο εθνικός εγωισμός.

Η σπουδαιότερη λοιπόν μορφή ειρήνης είναι η??  ειρήνη με τον εαυτό μας.

΄΄Έχε ειρήνη στη καρδιά σου και χιλιάδες θα ειρηνεύσουν γύρω σου΄΄ λέει ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ.

Όποιος έχει ειρήνη μέσα του την μεταφέρει και στους γύρω του.

Γι αυτό ο Χριστός ΄ Μακάρισε΄΄ τους ειρηνοποιούς.

Και στον οικογενειακό χώρο η απουσία ειρήνης ,σύμπνοιας και συνεργασίας έχει ολέθριες συνέπειες. Διαζύγια, εγκλήματα, διαμάχες, που η αιτία τους βρίσκεται στην απουσία ειρήνης και όχι υλικών αγαθών, όπως πολλές φορές νομίζουμε. Υπάρχει μια λαϊκή παροιμία που απαντά σοφά:

΄΄Κάλλιο λάχανα με ειρήνια

παρά ζάχαρη με γκρίνια΄΄.

Στον κοινοτικό χώρο, όταν σεβόμαστε τις απόψεις, τις πολιτικές πεποιθήσεις, μακριά από φανατισμούς και με ΄΄όπλο΄΄ μας την ειρήνη τότε παρουσιάζουμε έργο.

Σε παγκόσμιο επίπεδο η ειρήνη επιτυγχάνεται με το σεβασμό μεταξύ των λαών, των ηθών και εθίμων, της θρησκείας και της γλώσσας, της διαφορετικότητας.

Οι ισχυροί της γης έχουν την ευθύνη τους και δε πρέπει στο όνομα των οικονομικών συμφερόντων να θυσιάζεται το αγαθό της ειρήνης.

Ας μη ξεχνάμε ότι εν ονόματι της ειρήνης έγιναν τα μεγαλύτερα εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Ο Λάιμνιτς έγραψε :

΄΄ πως εκείνοι που επικαλούνται την ειρήνη για να κάνουν πόλεμο, αναμφίβολα δε σκέπτονται παρά την ειρήνη των νεκροταφείων΄΄

Το ηλιοβασίλεμα ήμερο και μοσχοβολημένο

από τα ανθισμένα γιασεμιά και τα αγιοκλήματα.

Άσπρα σα χιόνι του μωρού τα πανιά

στεγνώνουνε στο αγέρι.

Πως αγαπούμε το σουρούπωμα που ξεκουράζει.

Πέρα στη θάλασσα ησυχάζουν τα καράβια είναι γλυκύς ο μόχθος για το μεροφάι σαν είναι ειρήνη!

Βικτωρία Θεοδώρου....

Θα κλείσουμε το αφιέρωμα αυτό με τα λόγια του Βίκτορος Ουγκώ:

΄΄όταν τελειώσεις το καθημερινό σου καθήκον, πήγαινε να κοιμηθείς με ειρήνη. Ο Θεός μένει ξύπνιος΄΄

Γ)

Το τραγούδι της ελπίδας αφιερωμένο στα απορημένα βλέμματα των παιδιών από τη Βοσνία,

από το δίσκο ΄΄Χάρτινο καράβι΄΄.

??????? 

Πατήστε να το ακούσετε εδώ

Σήμερα σ? ένα ποίημα πάτησα

στον έβδομο ουρανό περπάτησα

ένα αερόστατο και μια οβίδα

της φαντασίας ήταν ή τα είδα.

Εσείς που ακούτε το τραγούδι αυτό

μαζί μας πείτε τούτο το σκοπό

σαν τη βροχή, το κύμα, το αηδόνι

να το ακούει η πίκρα και να λιώνει.

Μην κλείνεις την ειρήνη στο ντουλάπι

απ? το σεντούκι βγάλε την αγάπη

μια ιστορία νέα θ? ανατείλει

μ? ένα χαμόγελο γλυκό στα δυο της χείλη.

Αν οι μεγάλοι θέλουν να σκοτώνουν

τα όνειρά μας να τα μαχαιρώνουν

μύθοι και ήρωες θα `ρθούνε πάλι

να τ? ακουμπήσουν απαλά στο προσκεφάλι.

Επιμέλεια: Μαύρου Αγγελική